παλαχήθεν

παλαχῆθεν (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἐκ γενεᾱς, ἐκ παλαιοῡ».

[ΕΤΥΜΟΛ. < παλαχή + επιρρμ. κατάλ. -θεν (πρβλ. κρήνη-θεν)].